15 najbardziej nawiedzonych miejsc w Wielkiej Brytanii

Woodchester Mansion w Gloucestershire to niedokończona gotycka posiadłość, a także jedno z najbardziej przerażających miejsc w Wilekiej Brytanii, niezwykle popularne wśród łowców duchów. Posiadłość jest niedokończona od 1870 roku, kiedy to robotnicy z nieznanych przyczyn odłożyli narzędzia i opuścili budynek, nigdy nie wracając po swoje rzeczy.

Jej ciemne korytarze nawiedzają złe poltergeisty, a lista udokumentowanych zjawisk paranormalnych jest niezwykle długa, od nagrań duchów na kamerach CCTV, przez nagrania EVP (electronic voice phenomena), po ekstremalne wahania temperatury.

Wiele osób, które zdecydowały się na wzięcie udziału w polowaniu na duchy myśląc, że będzie to dobra zabawa, uciekło w przerażeniu twierdząc, że nigdy nie wejdzie tam ponownie.

39 De Grey Street w Hull, znany również jako „Hostel”, szybko stał się jednym z najbardziej nawiedzonych domów w Wielkiej Brytanii. Poprzedni lokatorzy tego domu byli tak przerażeni, że trudno było im rozmawiać o swoich doświadczeniach, które obejmują między innymi nocne duszenie, meble rzucane przez niewidzialne siły, warczenie i wyczuwalna obecność zła. W rzeczywistości dom jest tak przerażający, że nikt nie chce w nim mieszkać. Ostatnim najemcom udało się wytrzymać cztery dni przed ucieczką od upiornej aktywności.

Pewna kobieta, która także mieszkała w „Hostelu”, zadzwoniła na policję, podejrzewając intruzów w domu. Powiedziała, że ​​została wyciągnięta z łóżka i duszona w środku nocy. Gdy jednak policja przyjechała, powiedzieli jej, że tylko zmarnowali czas i nikogo nie ma w domu. Gdy mieli wychodzić spadł na nich regał z książkami. Nie trzeba dodawać, że wybiegli z domu przerażeni.

Przy De Grey Street widziano również duchy dzieci zamykanych ponoć w komórce pod schodami, oraz ducha bardzo agresywnego mężczyzny.

Historia jednego z najsłynniejszych nawiedzonych domów na świecie zaczyna się w latach 1977-1979. Jedenastoletnia wówczas Janet Hodgson padła ofiarą złowrogiej siły w swoim komunalnym domu rodzinnym w Enfield, w północnym Londynie. Część wydarzeń, które ją spotkały, została sfilmowana przez ekipę BBC- w tym moment, gdy nieznana siła chwyciła dziewczynkę i rzuciła nią przez sypialnię z dużą siłą. Oprócz tego udało się zarejestrować męski głos poltergeista tłumaczący w jaki sposób został on zamordowany w tym domu. Sprawa była głośna w krajowych mediach, nigdy nie udało się wyjaśnić tajemnicy nagrań i zdarzeń, które miały wówczas miejsce.

Kiedy w 2003 roku zmarła mama Janet, Peggy Hodgson, do komunalnego domu, który otrzymała od miasta, wprowadziła się kolejna rodzina. Clare Bennett nie znała historii poltergeista z Enfield, ale także ona doświadczyła jego obecności. Jej synowie skarżyli się na odgłosy nocnych rozmów, a któregoś razu do ich pokoju wszedł starszy mężczyzna. Po tych wydarzeniach natychmiast wynieśli się z przeklętego domu.

Na podstawie wydarzeń w Enfield nakręcono kilka filmów, w tym „Obecność 2”.

Historie związane z tym jednym z najbardziej nawiedzonych miejsc na wschodzie Anglii mogą niejednemu zjeżyć włos na głowie. Morderstwa, satanizm, czy poświęcenie dzieci, to tylko niektóre z wydarzeń jakie rzekomo miały miejsce w tym rozpadającym się budynku z XII wieku. Pikanterii dodaje fakt, iż zbudowany jest na pogańskim cmentarzysku.  Niewytłumaczalne zimno i ogólnie wyczuwalne zło sprawia, że nawet najtwardsi łowcy duchów zgrzytają zębami ze strachu. W Ancient Ram Inn objawiają się przeróżne zjawy, włączając w to ducha kota. Najbardziej nawiedzonym miejscem w całym budynku jest „Pokój Biskupa”. Według relacji zamieszkują go 2 żeńskie duchy, które powodują zakłócenia w pracy urządzeń elektrycznych i obniżenie temperatury. Aby uniknąć nowych gości z zaświatów na stronie zajazdu znajduje się uprzejmy komunikat skierowany do wszelakiej maści medium, aby powstrzymać się od przywoływania kolejnych złych duchów.

O plebanii w Borley zaczęło być głośno, gdy w 1929 opisał ją brytyjski dziennik Daily Mirror. Ta wybudowana w 1863 roku na miejscu dawnego klasztoru plebania miała być domem dla mnicha i zakonnicy, między którymi z czasem rozkwitła miłość. Gdy ich związek ujrzał światło dzienne, mnicha zabito, a kobietę zamurowano w piwnicy. Podobno później wielokrotnie widywano ducha zakonnicy, który przechadzał się po trawniku. Według świadków, zdarzały się też przypadki przemiany wina w atrament, a po budynku rozchodziły się dźwięki muzyki. Budynek i okoliczne tereny nawiedza ponoć również kareta widmo z dwoma bezgłowymi woźnicami. W samym budynku słychać także dźwięk dzwonka dla służby. Do dziwnych zjawisk można też zaliczyć pojawiające się na ścianach napisy. W 1938 roku w budynku wybuchł pożar, a 4 lata później znaleziono w piwnicach dwie kości młodej kobiety oraz medalik z wizerunkiem świętego Ignacego.

Zamek Chillingham jest powszechnie uważany za jedno z najbardziej nawiedzonych miejsc w kraju, w którym odnotowuje się setki zjawisk paranormalnych. Zbudowany w XII wieku zamek miał tylko jedno przeznaczenie, był pierwszą linią obrony przed Szkotami próbującymi najechać Anglię w czasach słynnego Williama Wallace’a.

Lochy zamku to bardzo małe pomieszczenie, gdzie więźniowie byli torturowani, łamano im ręce i nogi i wrzucano do głębokiej na 20 stóp jamy, gdzie czekała ich śmierć, albo z głodu, albo z powodu odniesionych obrażeń. Podobno jeśli spojrzysz w dół przez kratkę pokrywającą jamę, zobaczysz szczątki młodej dziewczyny, która patrzy na ciebie z dołu. To szczątki ostatniej osoby, którą tu zabito.

Wiele osób przebywających w lochach zamku doświadczyło wielu niewyjaśnionych zjawisk i wszechobecnego przygnębiającego odczucia. Najczęściej spotykanym duchem zamku jest Lady Berkeley – żona właściciela zamku, który zdradził ją i uciekł z jej młodszą siostrą. Odwiedzający często słyszą szelest jej sukni i przerażające odgłosy towarzyszącego jej dziecka.

Zamek nawiedza także duch kata Savage’a, który dokonał egzekucji blisko 7,5 tysiąca osób, zanim ostatecznie sam zawisł na drzewie, a jego ciało porąbano na małe kawałki. Cały zamek udostępnia się zwiedzającym, a do komnaty tortur wpuszcza się tylko osoby o mocnych nerwach.

W XVII wieku Pendle Hill było uważane za dom dwunastu osób, które oskarżono o czary. Domniemane czarownice i czarownicy (10 kobiet i 2 mężczyzn) zostali oskarżeni o zamordowanie dziesięciu osób, podczas słynnego procesu wiedźm w 1612 roku. Najstarsza z kobiet zmarła w więzieniu w trakcie procesu, 10 osób powieszono, a jedną kobietę uniewinniono. Ponoć wiedźmy z Pendle Hill ciągle nawiedzają okoliczne budynki i wsie. Odwiedzający zgłaszali uczucie wszechobecnej złości będąc w pobliżu wzgórza. Okoliczni mieszkańcy obawiają się nawet rozmawiać o wydarzeniach, które miały miejsce podczas procesu czarownic.

Pendle Hill zostało wykorzystane w serialu telewizyjnym „Most Haunted”. Członkowie ekipy telewizyjnej zgłaszali niewytłumaczalne zranienia, a niektórzy twierdzili, że byli duszeni przez niewidzialne ręce.

Z zewnątrz dom przy 30 East Drive wygląda tak samo jak inne domy w okolicy. Jednak to co wydarzyło się wewnątrz tego domu w latach 70-tych zeszłego stulecia doprowadziło do ucieczki rodziny Pritchardów, a sam dom został uznany za najbardziej nawiedzone miejsce w Europie.

Rodzina Pritchardów wprowadziła się do domu w 1966 roku i przez kolejne 5 lat doświadczali obecności poltergeista o imieniu Fred, który nieustannie okazywał swą obecność. Z kranów i WC bulgotała zielona piana, kałuże nieznanego płynu pojawiały się w kuchni, przedmioty były wyrzucane w powietrze jak za pomoca niewidzialnych rąk, stary kredens oderwał się od ściany i przeleciał przez pokój. Rodzina wezwała na pomoc księdza, ale nieznana siła cisnęła go w dół schodów. Duch stawał się coraz bardziej agresywny za cel obierając sobie 13-letnią Diane.

Czara goryczy przelała się gdy poltergeist chwycił Diane za gardło i chciał zaciągnąć ją po schodach na piętro, a na jej szyi pojawiły się czerwone odciski palców. Rodzina uciekła z domu by nigdy już do niego nie wrócić. Od tamtej pory dom stoi pusty.

Dom poza Fredem nawiedza jeszcze kilka innych duchów, m.in. Czarny Mnich, co przyciąga blisko 2000 odwiedzających rocznie. Na podstawie wydarzeń z East Drive powstał film „Gdy gasną światła”. Twórca filmu Bil Bungay kupił dom w 2012 roku, ale sam w nim nie przebywa. Jak sam stwierdził: „Coś niewyobrażalnie złego jest w tym domu”.

Aby spisać wszystkie przypadki obecności duchów w zamku Glamis w miejscowości Forfar, w szkockim hrabstwie Angus, trzeba byłoby napisać książkę.

Najczęstsze doniesienia, a z pewnością najbardziej przerażające, dotyczą ducha kobiety bez języka. Widziano ją, jak błąka się po terenie wskazując na poranioną twarz. Widziano ją także zza krat okna w zamku. Nie jest jasne kim jest, ani co mogło jej się przydarzyć.

Inną często pojawiającą się zjawą jest duch Szarej Damy, która jest prawdopodobnie duchem Janet Douglas (Lady Glamis), którą spalono na stosie w 1537 roku po posądzeniu o bycie czarownicą.

Wśród wielu pozostałych zjaw należy wymienić między innymi ducha chłopca stajennego, którego widuje się siedzacego na kamieniu przed komnatą królowej, czy ducha Alexandra Lindsaya, 4-tego hrabiego Crawford, znanego jako Earl Beardie. Hrabia tak lubił alkohol i karty, że zgodził się na partyjkę z samym diabłem, z którym gra do dziś w tajnej komnacie w zamku.

Wioska Pluckley w Kent została jakiś czas temu wpisana na światową listę rekordów Guinnessa jako najbardziej nawiedzona wioska w Anglii. Lista zjawisk paranormalnych zaobserwowanych w tym miejscu jest podobno bardzo długa i sięga 16 duchów. Najsłynniejszym duchem wioski jest krzyczący mężczyzna. W przeszłości na nieszczęśnika osunęła się masa ziemi, odcinając mu dopływ tlenu. Nie da się go zobaczyć, ale można usłyszeć w okolicach Brickworks. To nie koniec. W okolicach Fright Corner pojawia się duch lokalnego awanturnika, w wiosce spotkać można ducha nauczyciela, którego powieszonego znalazła grupka dzieci, a także starą kobietę popalającą na moście.

Zamek Berry Pomeroy znany jest jako atrakcja turystyczna, ale niektórych przyprawia o dreszcze. Jest bowiem uważany za jeden z najbardziej nawiedzonych zamków w Wielkiej Brytanii. Na jego krużgankach widuje się Białą i Błękitną Damę, których straszne losy sprawiły, że ich duchy nawiedzają zamek. Błękitna Dama nawiedza zamkową wieżę i kusi przechodniów, by jej pomogli. Według wierzeń jeśli to zrobią czeka ich śmierć. Biała Dama nawiedza lochy. Podobno Berry Pomeroy jest także miejscem gdzie głowę stracił brat Jane Seymour, trzeciej żony Henryka VIII, który popadł w niełaskę króla.

The Tower of London jest często opisywany jako najbardziej nawiedzony budynek w Wielkiej Brytanii i na przestrzeni lat został zbadany przez licznych badaczy zjawisk paranormalnych. Uważa się, że wieża The Wakefield Tower jest nawiedzana przez ducha Henryka VI.  W rocznicę jego śmierci, żałobna postać przechadza się wokół wieży, aż zegar wybije północ. Biała Wieża jest natomiast nawiedzana przez Białą Damę, którą widziano jak macha do grupki uczniów na wycieczce szkolnej. Ponoć zapach jej perfum utrzymuje się wokół Białej Wieży i powoduje fizyczne objawy choroby u strażników.

Zamek w Edynburgu słynie nie tylko ze swojej urody. Jest też podobno najbardziej nawiedzonym miejscem w Szkocji, a sam Edynburg określany mianem najbardziej nawiedzonego miasta Europy. Na tamtejszym uniwersytecie można nawet podjąć studia na kierunku psychologia – ze specjalnością… parapsychologia.

Badania przeprowadzone w zamku wykazały, że w ponad połowie jego pomieszczeń ukazywały się duchy. Zamek z ulicą Royal Mile łączy sieć podziemnych korytarzy. Niegdyś postanowiono je zbadać i wysłano młodego chłopca (dudziarza), żeby przez nie przeszedł. Miał cały czas grać, żeby wiadomo było gdzie się znajduje. Jednak nagle granie ustało, a nieszczęsnego muzyka nigdy nie odnaleziono. Ponoć od tamtej pory w podziemiach zamku co jakiś czas słychać, jak ktoś gra na dudach.

Lochy zamku to miejsce kaźni wielu więźniów. Obecnie zwiedzający twierdzą, że wywołują w nich nieprzyjemne doznania. Mają uczucie czyjejś obecności, skarżą się również na duszności. Panuje tu odczuwana przez wszystkich zła atmosfera.

Ten mega-cmentarz powstał po wzroście zapotrzebowania na miejsca pochówku w Wielkiej Brytanii w XIX wieku. W Nekropolii Glasgow, która obecnie jest miejscem spoczynku 250 tys. dusz, pochowano wówczas około 50 000 ludzi, ale tylko niewielki procent z nich ma nagrobki, a jeszcze mniej ma imiona.

Nietrudno więc się domyśleć, że przy takiej ilości umarłych można spodziewać się nieprzeciętnej ilości zjawisk paranormalnych.

Dodatkowo w latach pięćdziesiątych XX wieku po Glasgow krążyła historia dotycząca dwumetrowego wampira, który zabił i zjadł dwóch miejscowych chłopców. Spowodowało to, że przez kilka nocy setki dzieci uzbrojonych w noże i kije patrolowało cmentarz w poszukiwaniu wampira. Wiele osób wierzy, że historia jest prawdziwa i wampir nadal zamieszkuje nekropolię.

Prestbury oznacza „Miejsce umocnione przez kapłana” od anglosaskich słów „preost” oznaczających kapłana i „burh” oznaczające ufortyfikowany dwór. Wieś na pierwszy rzut oka wygląda sielankowo i przyjemnie, z budynkami z kamienia w kolorze miodowym. Jest jednak uważana za jedno z najbardziej nawiedzonych miejsc w Anglii.

Wśród zjaw odwiedzających Pretsbury znajdziemy Czarnego Opata, który jest regularnie widywany w kościele i na cmentarzu. Najczęściej widuje się go w okresie Bożego Narodzenia i Wielkanocy i za każdym razem podąża tą samą ścieżką. Materializuje się tuż przed przejściem przez cmentarz, a następnie znika za murem na High Street.

Kolejny sławny duch to szarżujący jeździec. Pojawia się na koniu przedzierając się przez Shaw Green Lane i Burgage. Podobno zabito go strzałą 4 maja 1471 r. w drodze do obozu Edwarda IV podczas Wojny Róż. Na początku XX wieku znaleziono w okolicy szkielet ze strzałą, a ludzie wierzą, ze to właśnie on.

Kolejna zjawa to Bezgłowy Jeździec, który przejeżdża na koniu przez Mill Street. Zgodnie z lokalną legendą był jeźdźcem z królewskiej ekspedycji, którego po przesłuchaniu ścięto w Prestbury.